Druga płyta zespołu Plateau. Jest to projekt nietypowy z kilku względów: ten concept album jest kpiną i krytyką popkultury oraz show-biznesu, a także próbą pokazania jego mechanizmów. Teksty pełne ironii, bezczelności wykpiwają plastikową tandetę, która wylewa się z mediów. Jest więc tutaj m.in. opowieść o aktorce serialowej, która zoperowała sobie nos i stała się gwiazdą tabloidów, o Starym Śpiewaku, który nie umie sam zejść ze sceny, piosenka o bankiecie, na którym trzeba się koniecznie pokazać, czy też opowieść o przebojowej dziewczynie, która zrobi wszystko, żeby stać się bohaterką mediów. Tytułowy cyrk nabiera więc zupełnie innego znaczenia. W warstwie muzycznej, zespół bez żadnych ograniczeń sięga po to, co najświeższe i najbardziej atrakcyjne w muzyce rockowej ostatnich lat. Mieszają zatem indie rock z new pop, swobodnie nawiązują stylistycznie do lat 80-tych, a nawet świadomie ocierają się o kiczowate brzmienia z tamtych lat.